Txakurkume bat hartzeari buruz jakin behar duzuna eta zergatik den oso ideia txarra

Nire txakur baten jabe izatea nire gurasoek, aurrekontuek, lanek edo bizimoduek inoiz baimendu ez zuten bizitza osorako asmo bat izan da, erretiroa hartu eta Espainiara joan nintzen arte. Mugitu eta hiru hilabetera tokiko animalien erreskate batek iragartzen zituen txakurkume batzuk ikusi nituen. Zaborrontzi batean aurkitu zituzten eta erretriever/identifikaezina den gurutze arraza bat ziren. "Zergatik ez ditugu bi lortzen bat baino?" Nire senarrak iradoki zuen: "elkarren konpainia ona izango da". 

Hau irakurtzen esperientziadun txakur-jabe guztiak irribarretsu egongo dira une honetan eta ziurrenik pentsatuko dute: "Haha, hori oso ideia txarra da". Baina zorioneko ezjakina nintzen.

Hurrengo hiru urteetan ikasitako batzuk laburbilduko ditut, txakurkume bat eskuratzea pentsatzen ari diren nire antzeko egoeran dauden pertsonek benetan zer den eta eragin ditzaketen sakrifizioak eta traumak ulertuko dituztelakoan. Ni bezalako zerbait bazara, ordea, hau baztertu eta aurrera egingo duzu hala ere, baina abisua eman dizute behintzat.

1. Txakurkumeak izaki txikirik jaten, hozka, irrintzi, zaunka, txiza, kaka eta zorrotzenak dira. Egunean hainbat aldiz elikatu behar dute; hiru ordutik behin atera behar dira txiza edo/eta kaka egitera (egunez edo gauez, eguraldia edozein dela ere) eta gero, sartu bezain pronto, barrualdean egingo dute txiza; zaratatsuak dira, nahasiak eta hortz txikiak sartu ditzaketen guztia murtxikatzen dute. Lo egiten ez dutenean (nire esperientzian nahikoa ez dena) erotu zaitezke. Kutxa batean ez badaude, ezin dituzu minutu batez bakarrik utzi, aspertzeko atalase baxua baitute eta bizkarra eman bezain laster nolabaiteko hondamendia sortuko baitute.
   
   
2. Etxez harro bazaude edo lorategi eder bat baduzu, ahaztu. Suntsipena bermatuta dago. Altzariak, oinetakoak, betaurrekoak, liburuak, bluerays, telefonoak, ordenagailu eramangarriak, telebistako kontrolak, alfonbrak, kuxinak, mahai-zerrendak, kableak, armairuen heldulekuak... horiek guztiak dira txakurkumeak murtxikatzeko. 
   
   Lorategiko gauza bakoitzari salto egin behar zaio, murtxikatu, zulatu edo zaunkatu behar da, edo agian gauza horiek guztiak. Hau lorategian topa dezaketen tokiko faunarentzat ere balio du. Hegaztiak, saguak, arratoiak, urtxintxak, igelak, apoak, sugeak, matxinsaltoak... eta, jakina, katuak... amorruz zaunka egin behar zaie denbora luze batez eta gero jan behar dira. Zorionez, oraindik ez dute katurik jan (hona da, momentuz lau ditudalako, baina tarteka hurbileko gauza bat zirudien). 
   
   Hala ere, beste hainbat objektu eta animalia jan edo miazkatu egin dira, plastikozko hainbat elementu eta baita apoak eta beldarrak ere. Honek albaitariari eta erradiografiari eta tratamendua eman die hainbat marra frenetiko hil ez daitezen otoitz egiten nuen bitartean. Zorionez, orain arte epe luzerako kalteak jasan dituen gauza bakarra nire bankuko saldoa izan da, albaitariaren azken faktura ordaintzen dudalako.
   
   
3. Zure txakurkumeak izango dituen kostuak uste baino askoz zabalagoak dira. Adopzio kuota, arnesa, lepokoa, beruna, ohea, jostailuak, txertoa, esterilizazioa, janaria. Horiek guztiak espero zenituenak izango dira ziurrenik, baina zer gertatzen da ustekabeko gastuekin zure lorategia berriro hesitzea, zure kutuntxoak zu gabe bidaia bat egiteko gogoa duten bakoitzean atera ez daitezen; txakurren ate anitz erostea, zure txakurra zure etxeko eremu guztietan sar ez dezazun eta hondamena sortzea; Aldian behin mastekatu eta zulatzen den lorategiko ureztatze-sistema behin eta berriz ordezkatzea; urratuta edo hozkatuta dauden altzariak konpontzea; zure etxeko aseguruan maskotak gehitzea, beste inoren ondasunak edo gauzak suntsitzen badituzte aseguratuta egon zaitezen; zure autoa zure txakurra(k) egokitzeko; Ohiko suntsitzen diren elementu guztiak ordezkatzea (ikusi goian – orain arte gutxienez sei telebista urrunetik pasatu ditugu – itxuraz ezinezkoak dira); ezusteko albaitariaren fakturak zure txakurrak istripua izan edo gaixotzen bada; maskoten zaintzaileak edo txakurtegiak eta apainketa, batez ere zure txakurra ile luzea bada. Eta ez ahaztu txakurkumeen heziketa klaseak. Horrek guztiak inoiz imajinatu edo aurreikusitakoa baino askoz diru gehiago ekarri zuen.
   
   
4. Niretzat sorpresa handiagoa izan zen, oro har, nire bizitzan izandako eragina. Bizitza guztian katuak izan ditut eta ziur pentsatu nuen ez zela hain ezberdina izango txakurrak edukitzea (badakit, badakit... inozoa ezta?). Txakur bat edukitzea, batez ere txakurkume bat, ume txiki bat izatea bezalakoa da. Ia etengabeko jarraipena, elikadura eta heziketa behar dute. Goizean ohean lasai etzanda urrutiko oroitzapena da niretzat. Kanpoan edo kanpoan dauden egunetan egindako bidaia espontaneoak bezala. Txakurrak gurekin lagunen etxeetara eramateari utzi genion 10 bat minuturen buruan alfonbra garesti bateko borla guztiak jan eta gero lorategiko heskai batetik tunel bat egin zuten auzokideei zaunka egiteko. Nahiz eta orain hiru urte dituztenez, ez ditut inoiz nire txakurrak bakarrik uzten 4-5 ordu baino gehiago aldi berean.
   
   
5. Denek esan zidaten nire kumeak 18 hilabete zituztenerako, haien ohitura eta portaera txarrenak atzean geratuko zirela eta txakur gazte lasai eta seguru bihurtuko zirela. Hau izan zen nire esku-krema gogokoena edo ordenagailu eramangarriaren kablea murtxikatuta aurkitzen nuen momentu ilunetan aurrera jarraitu ninduen gauza bakarra, edo nire barazki-ohe berrian maitasunez jarri nituen landare guztiak zulatu eta lorategian botatzen nituen. "Hilabete batzuk gehiago eta dena ondo egongo da" pentsatzen jarraitu nuen. 
   
   Inoiz galdetu al zaizu zergatik abandonatzen diren hainbeste txakur gazte? Askoz zentzu gehiago dauka niretzat orain. Ez dut onartzen, baina agian pertsona horietako batzuk ni bezain prestatu gabe zeuden ardurarako. 

Beraz, hiru urteren buruan ba al dut txakur lasai eta esaneko pare bat? Ez, noski ez. Txakurkume moduan zeudenak baino askoz ere lasaiago daude, baina euren momentu zoroak dituzte oraindik. Jakina, honen zati bat (gehiena) nire txakurrak entrenatzeko nire gaitasun ezaren ondorioz izan daiteke. Nire senarrak dio maite nautela baina ez nautela errespetatzen, eta horrekin bizi ahal naizela uste dut. Nire etxea oraindik nahaspilatuta dago txakur-larruarekin eta mastekatutako gaiekin nonahi, etengabe zaunka egiten diete denei eta etxetik igarotzen den edo lorategian hegan edo korrika egitera ausartzen den guztia. Aukeraren bat lortzen badute eta abentura eroetan ibiltzen dira eta erabat zikinak eta erreskaz estalita itzultzen dira. Batzuetan erotu egiten naute, baina erabat maite ditut eta ezin dut imajinatu nola izango litzatekeen nire bizitza haiek gabe.

Ezin dut nire burua txakurkume bat berriro adoptatzen ikusi... baina hala egiten dutenei, agurtzen zaituztet eta minutu bakoitzaz gozatzea espero dut.