Chulok bizitza berri bat lortzen du!

Kaixo! Nire izena Chulo da eta Lichfield-en bizi naiz, Erresuma Batuan, nire ama, aita eta nire Podenco ahizpa Lena txikiarekin. 2019ko abenduan etorri nintzen Erresuma Batura Aprop-etik. Espainiako hegoaldean ehiza txakurra izan nintzen, baina jada ez ninduten nahi, eta Aprop-era joan nintzen, han ni zaintzen ninduten.  

Zorionez niretzat, ama eta aita Espainia hegoaldean bizikletan ibiltzen dira eta han lagun bat zuten Jim izenekoa. Jimek Aprop-eko txakur bat hartu zuen, bere emazte ederra Denise boluntario ari delako bertan, beraz, amak nire argazkia ikusi zuen eta nirekin maitemindu zen. Berak eta aitak pentsatu zuten Lena txikiarentzat Anaia ona izango nintzela. Amak aterpeko Podenco andrearekin hitz egin zuen, Ruth-ekin, eta hark niri buruz zekitena esan zion eta Ruth-ek Erresuma Batuan norbait bidali zuen ama, aitatxo eta Lena bisitatzera, ea haiekin bizitzera joango nintzen. Lenak esan dit amak esan zuela andre polita bisitatzera etorri zen egunean oso ona izan behar zuela, bestela ez zuela anaiarik lortuko! Badirudi Lena oso neska ona zela, Aprop-ek nire “furever home”ra joan nintekeela erabaki zuelako eta aste gutxiren buruan, horiek guztiak ezagutzeko bidean nintzen.

Nire etxe berria maite dut. Amak eta biok besarkadak egiten ditugu denbora guztian eta ni txundigarria naiz. Jolas-ordua ere maite dut. Nire jokorik gogokoena amaren zapatila bat ezkutatzea da eta, ondoren, hari jarraitzea bestea bilatzen duen bitartean. Ama beti oso pozik dago aurkitzen duenean, beraz, badakit joko hau gustatzen zaiola. Ziurtatzen dut egunean hainbat aldiz egiten dudala bera zoriontsu izateko...

Iritsi nintzenean, ez nengoen oso ziur nire arreba Lenaz. Lenari niri bezainbeste gustatzen zaizkio laztanak eta ez zitzaidan gustatu amarengandik besoak gutxiago jasotzea. Hala ere, laster konturatu nintzen Lenari niri bezainbeste jolastea gustatzen zaiola eta nekatuta nagoenean buru-euskarri egokia dela. 

Hain bizimodu lanpetuta daukat orain, asko dago egiteko! Egun gehienetan, gure egongelako leihoaren ondoan egon behar izaten dut eta gure etxe ondoko Elizatean dauden urtxintxa trakets haiek begiratzen ditut. Gure hesitik ibiltzen dira eta nire lana da horiek kontatzea. Ama oso pozik dago "Urtxintxaren Segurtasun Guardia" izendatu dudalako, behintzat ziur nago hori dela esaten duena...

Amak bere negozioa zuzentzen du eta etxetik lan egiten du. Amarekin esertzen naiz lanean ari den bitartean aspertzen ez dela ziurtatzeko, baina berak esaten du beti lanean nagoela lo egiten eta ziurrenik kaleratuko ninduela, bere benetako nominan egongo banintz!  

Lichfield-en ere ospetsu samarra naiz orain. Paseatzen naizenean, beti gelditu behar dugu jendeak nitaz hitz egin nahi duelako. Oso polita naizela esaten didate eta beti jakin nahi dute zein txakur mota naizen; dirudienez, inork ez du ikusi Podenco bat Lichfield-en. Egun batean andre batek galdetu zion amari zergatik ibiltzen zen ahuntz bat!  

Nire bizitza berria maite dut eta amak esan behar dizut txakur bat edukitzea pentsatzen ari bazara, mesedez, pentsatu Aprop-eko nire lagunetako bat hartzea. Amak esan zuen ni haiekin bizitzera eramateko prozesu osoa erraza izan zela eta Erresuma Batuan txakur bat adoptatzea baino gehiago kostatu zela. Amak esan zuen berriro egingo zuela, baina itxuraz aitak ez du Podencos gehiago esaten... Ez dakit zergatik?!